Αν με μέτρωσες, αν με πράξεις, θα χαθείς ακριβώς στο σύμπαντοςΌ,τι σου πω να φυλάξεις, θα βρούμε την άκρη του νήματοςΤώρα χωρίς προφυλάξεις διαδιβοηθείς ο πιο μικρός σχήματοςΓίνω μεγαλύτερος, με τη φρέσκα εδώ του πρώτου μου βήματοςΑν με μέτρωσες, αν με πράξεις, θα χαθείς ακριβώς στο σύμπαντοςΌ,τι σου πω να φυλάξεις, θα βρούμε την άκρη του νήματοςΤώρα χωρίς προφυλάξεις διαδιβοηθείς ο πιο μικρός σχήματοςΓίνω μεγαλύτερος, με τη φρέσκα εδώ του πρώτου μου βήματοςΑν τα μέρη που θέλεις να πας ήταν ανθρώπινα τους άγγεξ που θα θέλεςΑν τότε ρασουδάμαζες νύχτες που μοιάζουν σαν να ήταν άγριες θάλασσεςΑν δεχόσουν νωρίτερα πως ό,τι και να γινόταν πάλι θα άλλαζεςΤότε ίσως να μην φτιάχνεις χίλια, αντί για χίλια που χάλαγεςΠόσο λείπει εκείνος ο Πέτρος που ήθελε όλο τον κόσμο να αλλάξει τώραΌλος ο κόσμος αλλάζει και εγώ μένω ίδιος να ψάχνω για φόραΝα πέσω επάνω στα ανθρώπινα τύχη που τους προστατεύουνε όλη την ώραΝα πάρω 300 ψυχές πριν πεθάνω να αλλάξει για πάντα η χώραΑυτό που θυμάμαι είναι εκείνο το βράδυ που μου είπες πως δεν θα πεθάνουμεΘα ζούμε μέσα σαν κομμάτια που 20 χρόνια με αγάπη θα φτιάχνουμεΘα ζούμε μέσα σε οικεία που σ' 20 χρόνια αράχνεις θα πιάνουνεΚαι οι σπόροι μας σε σκοτεινές αποθήκες χρυφά από μας θα τα ψάχνουνεΈλα αδερφέ μου, τον πόνο σου παίζουμε, μαζί θα παλέψουμε πάλιΤέσσερα χέρια, δύο στομάχια, καρδιά μια και ένα κεφάλιΡουστάρουμε τέτοια, μαύρες στιγμές, συζήτηση και λίγη ζάληΝα πάρουμε τέτοια, όσα μας πόνεσαν, όσα δεν νιώθουν οι άλλοιΑν με μέτρωσες, αν με πράξεις, θα είχατε σε ακράς του σύμπαντοςΌ,τι σου πω να φυλάξεις, θα βρούμε την άκρη του νήματοςΤώρα χωρίς προφυλάξεις, διαδίδω ιδέες, ο πιο μικρός κύματοςΓίνομαι καλύτερος, με τη φρέσκα εδώ του πρώτου μου βήματοςΑν με μέτρωσες, αν με πράξεις, θα είχατε σε ακράς του σύμπαντοςΌ,τι σου πω να φυλάξεις, θα βρούμε την άκρη του νήματοςΤώρα χωρίς προφυλάξεις, διαδίδω ιδέες, ο πιο μικρός κύματοςΓίνομαι καλύτερος, με τη φρέσκα εδώ του πρώτου μου βήματοςΒάλε πέντε ποτούρια να βγω να τα πω και να διώξω τις αναστολές μουΑν με δεις να ξεχάσω σ' άλλε με μια μέρα πάξε με με φορά και πες μουΑν με πετύχεις να τα παρατάκω, λυσέ με μαλάκα στον τοίχοΑν με πετύχεις κάτω για να σηκωθώ, θυμήσε μου το κάθε μου στίχοΌσο και να μπερδευτήκαμε, εκείνα που πάντα στοχεύαμε, γίναμεΌλη μέρα παλεύαμε για να τα πιάσουμε και όλη τη νύχτα τα πίναμεΣε γραφόσαμε από το λαιμό, γαμημένε, ποτέ δε σ' αφήναμεΓιατί μας τρέχανε σπόρους, μα όταν μεγαλώσαμε όποιον και να βρήκαμε απέναντι, μείναμεΑν από πέντε λόγια ένα βράδυ λίγο πιο βαθιά, τότε θα τα τιμήσωΓιατί ανοίγομαι εκείνες τις ώρες και αν ήσουν εκεί δυσκολία, θα σ' αφήσωΈχω αντέξει πολλά και γι' αυτό και δεν τρέπομαι πια να δαχνήσωΔαμάζω τα κύματα που έρχονται κόντρα και κλείνω το στόμα που μου είπε να μην συνεχίσωΈχω βάλει την πλώρη στο στόχο με το αίμα μου και θα το πάω μέχρι τέλουςΈνα βράδυ μου τέμαθες ένα διαμέρισμα κατά την αδάξη μένουςΈνα βράδυ που μου είπαν το κάνεις, μην γίνεις ποτέ σαν να αφήσεις τους λάμμειςΤι έχω πήρα μπροστά και να αφήσω από πίσω ανθρώπους σαν να τριχάσμειςΑν με μέτρως, αν με πράξεις, θα είχα τις άκρες του σύμπαντοςΌ,τι σου πω να φυλάξεις, θα βρούμε την άκρη του νήματοςΤώρα χωρίς προφυλάξεις διαδίδω ιδέες όποιο μικρό σχήματοςΓίνομαι καλύτερος, με τη φρέσκα εδώ του πρώτου μου βήματοςΑν με μέτρως, αν με πράξεις, θα είχα τις άκρες του σύμπαντοςΌ,τι σου πω να φυλάξεις, θα βρούμε την άκρη του νήματοςΤώρα χωρίς προφυλάξεις διαδίδω ιδέες όποιο μικρό σχήματοςΓίνομαι καλύτερος, με τη φρέσκα εδώ του πρώτου μου βήματος