Αν δεν είσαι τυχαίοςΑν δεν είσαι που ξεχνάς το δωμά σουΚάνε τόπο να ζήσειςΔε χωράς μην καθίσειςΝα έχεις ένα ψεκάτιΈστω ένα μονάχαΝα μην τρέπομαι που έχω ένα μάτι πιο λίγοΣτον καημό σου να κάνωΌπως σε δάκρυ σαν τάχαΚαι να μην αρρωστήσωΣτην καρά σου και φύγωΜην ξοδεύεις το φως σου σε αντέσποτες ώρεςΤώρα που έχω μια θέση πολίτη στο σκοτάδιΕίσαι πρόσχερος λίγοςΞαφνικός σαν τις πόρεςΕίσαι μόνος και είμαι χουραγός σε κομπάδιΑν δεν είσαι τυχαίοςΕίσαι τυχαίος καιροσκόπος σακάτηςΑν δεν έχεις σημαία, προβοσκίδα και θρέοςΟπαδός μιας ιδέας που ξεχνάς το όνομά τηςΟι καρέκλες μας τέρμαΜην τα ράζεις στο τέλμα