PIANOMUZIEKNiet te stuiten, triest als een buiKlinkt in troosteloos eegroot, nood voor nood in hoge noodEen sonate zeert de voot uit de handen van GertruideDonders denkt de generaal, het is nog een brokstuk van een meidVan Heut zou zeggen monumentaal, ach, buitenzorg, wat een tijdToen we Indië nog hadden, elke baboe was bereidEn had je zo'n grietje in je kladderNou ja, fijn, we zijn het kwijtBatavia, Bogor, Tanjong, KarangTuiten treuren, triest als een buiDe sonate in eegroot vindt haar onverdiende doodWat Sebastiaan Bach verbood, doen de handen van GertruideEn mama denkt bitterlieve deugd, dat werd waarempel wel eens tijdIk ben het varkenmorgen kwijt, precies haar vader in zijn jeugdZe beklaagt die arme Jean-Louis, nog maar een dagDan is Jaar schoon zo'n definitief, hij is zo lief, hij is naïef, achWas ik maar twintig jaar jonger, wat drommel, ik, ik mag er zijnIk met mijn lijn, uiten treuren, lang als een buiStruikelt de sonate voor, in de onderhand sonoorSteeds de bovenhand iets voor, door de handen van GertruideWat stil, achteraf, op een bank, luistert langmoedig LouisHaar spel gaat natuurlijk wat mank, als partij telt zij echter voor drieDaarom heeft hij ochtends gekapt, met zijn matresse LiliHet leed wordt voorlopig gelapt, met lapjes van honderdduizendTachtigduizend in effect, in een rennstalEen sportwagenpersoneel hier, daar, een eigen kelderRegelmatig, saai als een bui, gaat in majeur en mineurEn uit de maat en uit de treuren, de sonate hartverscheurendDoor de handen van GertruideAch, denkt Tante Amalia, *** stemt mij droevig en dat weet zijAch, waarom zei ik toen niet ja, die ene lente dat ik nee zeiMaar hij moest weg, en na een jaar zou ik hem weer z'n morgen brengenAch, wist ik veel, in 1914, en sinds die tijdBen ik aan de liqueur, een gelaten klam van de buiDie de sfeer met zich doordrenkt, zit het gezelschap neer en denktMet gevoelens, zeer gemengd, alle handen van GertruideEn aan de wijn, bij het diner, de crepes, je zet het koudbuffetEn de pâté, en aan de reeboot, en de vissen, wie niet van vlees houdtAl datgene wat maar wacht, als je uren hebt gesmaagdIn de handen van GertruideAh, bravo, nou nou, zo zo, geweldig, hee